aurrian [aurrean]. adlag. (TE). Por delante; delante (de), ante, en frente. Makilla bategaz, aurrian atara zittuan lotsagabe hárek. / Gure semian modukorik! Atzo be han juan zuan, sentellak darixola! karrerista guztiak aurrian dittuala. (Ezten 64-65). / Plaentxiatarrak harro-harro azaltzen dira mundu aurrian. (Zirik 119).
/ Makilliakin aurrian hartuta atara eban kalera elgoibartar gizajua. (Zirik 91).
/ Jilaneko aurrian auto bat euan geldituta. (Zirik 126).
/ Mateo be ezkondu aurrian ez zan peskarako zalia. (Zirik 107).
/ Kondesiak, senarra izan ez bazan aurrian, ostikoka atarako eban frailliori. (Ibilt 469).
/ Neretzat lotsa larregi izango litzakianetik, testigu aurrian eiñ biharra ezkutuan eiñ biharreko jardun hori. (Ibilt 455).
/ Jantzi zetsan amantala aurrian eta buruan estalki zaharrori. (Ibilt 474).
Moduzko esanguria dauka.
Babesleak
