iragotu (iraotu), iragotze (iraotutze).
1 . iragotu (irao, iraotu), iragotze (iragotutze). du ad. (TE). Revenir. "Revenir el acero después del temple, hasta irisarlo" (TE, 437).
Iragotizu apur bat gehixago gubil-zabal hau. / Iragotutzia izan ezik, tenple biziegixagaz gelditzen da erremintxia. / Tenplautako erremintxiak iragotzia bihar izaten dau ez deiñ hausi. / Iraotixak hónek piza bixok, bata kolore horixkaria hartu arte eta bestia lasto-koloria dabela laga. Gero, ha beste irugarrena "rapidua" dok eta gibel-koloria emon bihar jakok ondo iraotzeko. / Ez zorroztu gurilla ondo iraotu arte.