1 . ibili (ibilli), ibiltze. da ad. (TE). Andar, marchar, moverse; funcionar, andar. Ume honek ez dau beste gauzarik buruan, ibiltzia baiño.
/ Etenda zegozen, egun osuan ibilli ta ibilli ein ondoren. (Zirik 118).
/ Eztabil [erlojua]. Eztakit zer emongo neukian ibiltziarren. (Zirik 65).
/ Miñik ein barik ibilli hakitt, e! (Zirik 56).
/ Argi ibili hari.
Babesleak
