1 . erreme (errime, erme) [errime]. izond. (TE). Acérrimo,-a, apasionado,-a; firme, recio,-a, grande. Goittar erremia hiltzeko ordura arte. / Euren aurrian geldittu nintzan, tonto ermia moduan.
/ Arrateko abadia pelotari errimia.
/ Dama haura erremia elixako sermoi eta errezuetara juaten. ( Ibilt 462).
Ik. gartsu, gogor, sendo. Errime gehixago erabiltzen da.
Babesleak
