2 . estuasun (esturasun) [estutasun]. iz. (TE). Apuro, angustia, aprieto. Urte askoko eten bako estuasun bat izan zan ha gauzia aurrera ataratzia.. / "Matakorroia" esaten da; ganauak eitten dabenian "matakorroia" be esaten da. Ganauak esturasunian eitten dabena "matakorroia" esaten jako hamen. "Makakorrua", "matakorroia" ero.... / Estuasun makala pasa ei dozue. (Zirik 34).
/ Harrittuta bezin hasarre haren ausartasunakin, Zaldunak esan zetsan, estuasunetik urtetzeko asmuan: (Ibilt 477).
Ik. atsekabe, nahigabe.
Babesleak
