1 . igo (io, iyo, ixo), igotze. da/du ad. (TE). Subir. Gora igo dau harek, albokuak zapalduaz. / Gora igoirazu pitxarra. / Askok ez dau igotzia baiño beste asmorik. / Egun hartan ixo genduan Urkora. / Baserrittarrak ekarri daben egurra, ganbarara ixotzia dogu afalostian. Ik. goratu. Intransitibua danian, edo objekturik ez daguanian, laguntzaillia da/du izan leike: ni igo naiz baiño, nik igo dot gehixago esaten da. Transitibotzat erabiltzen danian, objektuakin, beste edozein modutan erabiltzen da.
Babesleak
