goratu, goratze (goratutze). 1 . goratu, goratze ( goratutze). da/du ad. (TE). Levantar(se), elevar(se), subir, ascender. Gorago juan edo eruan; maillaz igo. / "Poner una cosa más arriba" (TE, 409). Goratu eban zeruraiñok; ez nik dakirazen ipoiñak jakin balittu. / Askotan goratutzia, goragotik lurra joteko. / Urtietako nekiegaz ahal izan eban zerbait goratzia, ordulaun zorigaiztoko baten lurrera etortzeko. Ik. igo, jaso, altzau. 2 . goratu, goratze (goratutze). du ad. (OEH). Ensalzar, alabar. Alkarren bertsolaritzarako trebetasuna goratzen hasi ziran. (Zirik 98). Ik. aupatu, jaso.