alkar [elkar]. izord. (TE). Mutuamente, uno y otro, uno a otro; se (recíproco). Izenordain alkarkarixa da.
Harek andra-gizon bixak, alde guztietara alkarregaz agertzen ziran beti. / Alkarrendako borondate haundixa eben.
alkar aittu [elkar aditu]. du ad. (TE). Entenderse, avenirse, ponerse de acuerdo; aliarse. Bihargiñak alkar aittuta ein zittuen soziedadiak aurrerakada haundixa ekarri eben háren bizimodurako. / Alkar aitzen badabe, mundua bixena. Ik. alkar hartu.
alkar galdu [elkar galdu]. du ad. (TE). Perderse mutuamente; perjudicarse mutuamente. Uretara jausi ziranian, alkar galdu eben.
alkar hartu [elkar hartu]. du ad. (TE). Entenderse, ponerse de acuerdo, llevarse bien; aliarse, hacer causa común. Bihargiñak alkar hartu eta sindikatuak jarri ziranian, aurrerakada haundixa eiñ eben euren bizimoduan. / Alkar hartuta juan ziran lapurretan eitteko. Ik. alkar aittu.
alkar ikusi ezin.
1 . alkar ikusi ezin. du ad. (TE). No poderse ver; tener envidia, odio recíproco. Alkarrenganako ikusieziña, gorrotua eta enbidixia izan.
Begi onak eta alkar ikusi ezin, gauzarik tristiena. Ik. ikusi ezin, iñor ondo ikusi ezin.
2 . alkar ikusi ezin. iz. (TE). Envidia, odio recíproco; rivalidad envidiosa. Alkarrenganako ikusieziña, enbidixia eta gorrotua.
Herririk txikixenian be, alkar ikusi eziñak izaten dira.
Ik. ikusiezin, iñor ondo ikusi ezin.
alkarraittu-oneko. izlag. (AN). Bienavenido,-a. Famelixa alkarraittu-oneko, garbi, zintzo baten irudixa Liburu honetako kondaira. (Ibilt 408).