alkar [elkar]. izord. (TE). Mutuamente, uno y otro, uno a otro; se (recíproco). Izenordain alkarkarixa da. Harek andra-gizon bixak, alde guztietara alkarregaz agertzen ziran beti. / Alkarrendako borondate haundixa eben. alkar aittu [elkar aditu]. du ad. (TE). Entenderse, avenirse, ponerse de acuerdo; aliarse. Bihargiñak alkar aittuta ein zittuen soziedadiak aurrerakada haundixa ekarri eben háren bizimodurako. / Alkar aitzen badabe, mundua bixena. Ik. alkar hartu. alkar galdu [elkar galdu]. du ad. (TE). Perderse mutuamente; perjudicarse mutuamente. Uretara jausi ziranian, alkar galdu eben. alkar hartu [elkar hartu]. du ad. (TE). Entenderse, ponerse de acuerdo, llevarse bien; aliarse, hacer causa común. Bihargiñak alkar hartu eta sindikatuak jarri ziranian, aurrerakada haundixa eiñ eben euren bizimoduan. / Alkar hartuta juan ziran lapurretan eitteko. Ik. alkar aittu. alkar ikusi ezin. 1 . alkar ikusi ezin. du ad. (TE). No poderse ver; tener envidia, odio recíproco. Alkarrenganako ikusieziña, gorrotua eta enbidixia izan. Begi onak eta alkar ikusi ezin, gauzarik tristiena. Ik. ikusi ezin, iñor ondo ikusi ezin. 2 . alkar ikusi ezin. iz. (TE). Envidia, odio recíproco; rivalidad envidiosa. Alkarrenganako ikusieziña, enbidixia eta gorrotua. Herririk txikixenian be, alkar ikusi eziñak izaten dira. Ik. ikusiezin, iñor ondo ikusi ezin. alkarraittu-oneko. izlag. (AN). Bienavenido,-a. Famelixa alkarraittu-oneko, garbi, zintzo baten irudixa Liburu honetako kondaira. (Ibilt 408).