izakera (izaera, izekera) [izaera]. iz. (TE). Carácter, manera de ser, índole, naturaleza. Izateko era, modua.
Aboziñaua haren izakeria: beti hasarre. / "On hutsa kakutsa" bai!; esakeria ez, izekeria be bada hori. Eta
gaur egunian gaiñera zemat eta txarrao izen eta gehixao azertatzen da,
eta bestiei hankak hobeto geratu.
/ Ez detsa kalterik egingo euskerian gixarriari ta euskaldunen izakeriari. (Zirik 6)
Ik. izate.
Babesleak
