izakera (izaera, izekera) [izaera]. iz. (TE). Carácter, manera de ser, índole, naturaleza. Izateko era, modua. Aboziñaua haren izakeria: beti hasarre. / "On hutsa kakutsa" bai!; esakeria ez, izekeria be bada hori. Eta gaur egunian gaiñera zemat eta txarrao izen eta gehixao azertatzen da, eta bestiei hankak hobeto geratu. / Ez detsa kalterik egingo euskerian gixarriari ta euskaldunen izakeriari. (Zirik 6) Ik. izate.