1 . jakin, jakitze [jakin, jakite]. du ad. (TE). Saber, tener conocimiento; saber, conocer, dominar. Jira askon ondoren, jakiñ eban nun zan bere seme galdua. / Jakin guria da espirituan, gosia korputzian bezela. / Jakitzia onerako bihar da jakiñ, ez txarrerako. / Euskal-dantzariak euskeraz ez jakitzia. (Zirik 41).
Ik. batek badaki, nork daki.
Babesleak
