nor. 1 . nor. izord. (TE). Quién, quienes; qué persona(s). Interrogatibua da, personendako. Nor izan da hamen gure aurretik? / -Norengandik ikasi dozu berba zatar hori? -Zuregandik. / Norek ein zaittu zu, mundua eta munduan diran gauzak? / Nork apurtu dau pitxarra? / Norek esan deuk "berori" ein bihar jatala? (Zirik 79). / Baiña, norekin diharduk? (Zirik 79).  Deklinaziño kasu markak hartu leikez: norek /nork /nok, norengandik... 2 . nor. izord. (OEH). Quien. [Ez da] txakur txiki ondo erakutsittakorik, noren zaunkak aittuko ez zittuanik beste aitturen batek. (Ibilt 486). nork daki. interj. (OEH). Quién sabe, a saber. Beste satelite bat bota ei juek oin be, nork jakik zenbat bidian. (Zirik 23). / Gaur, biharbada, itxuriari begiratzeko moduko aberatsen batzuek izango dira. Nork daki? (Zirik 107). Ik. jakin, batek badaki. nuonor (noonor) [nor edo nor]. izord. (TE). Alguien, alguno,-a. Nuonor izan da hamen gauzak nahastatzeko. Ik. norbaitt.  Gitxi erabiltzen da.