mieztau
mieztau, mieztatze. du
ad. (
TE).
Lamer, chupar. Katu emiak, mieztauaz garbittu eta apaintzen dittu bere umiak. / Txakurrak, ogixa emoten detsan eskua mieztatzia dau berezkua, esker onekua dalako. Ik. miezkau. Gehixago entzuten dira miezkau eta miazkau.
