soltau, soltatze [soltatu]. da/du ad. (TE). Desatar; soltar(se), librar(se); soltar palabras, frases. Txakurra katetik soltaizu (eskatizu). / Es dozu ondo ein, lotuta zan astua soltatzia. / Senera etorrena hasi zan berbak soltatzen da, esan eban: [...]. (Zirik 75).
/ Neskiak holako erretolika luze batzuek soltau ondoren [...]. (Zirik 107).
/ Hurrengo egunian juan zan dotriñara ta soltau zetsazen abadiari "berorikada" batzuek. (Zirik 79).
/ Hala be, iñoiz lagunen batek soltatzen zetsan: [...]. (Zirik 125).
Ik. eskatu, librau.
Babesleak
