soltau, soltatze [soltatu]. da/du ad. (TE). Desatar; soltar(se), librar(se); soltar palabras, frases. Txakurra katetik soltaizu (eskatizu). / Es dozu ondo ein, lotuta zan astua soltatzia. / Senera etorrena hasi zan berbak soltatzen da, esan eban: [...]. (Zirik 75). / Neskiak holako erretolika luze batzuek soltau ondoren [...]. (Zirik 107). / Hurrengo egunian juan zan dotriñara ta soltau zetsazen abadiari "berorikada" batzuek. (Zirik 79). / Hala be, iñoiz lagunen batek soltatzen zetsan: [...]. (Zirik 125). Ik. eskatu, librau.