topau
topau, topatze [topatu]. du
ad. (
TE).
Encontrar, hallar; buscar. Donostian topau neban. / Lasto artian jostorratza topatzia lakotxe gatxa. / Nere andra ziztriñak bere burua bota jok ibaira eta hemen nabik topatzen ete dodan. (Zirik 121).
Ik. aurkittu, billau, tope egin.
