topau, topatze [topatu]. du ad. (TE). Encontrar, hallar; buscar. Donostian topau neban. / Lasto artian jostorratza topatzia lakotxe gatxa. / Nere andra ziztriñak bere burua bota jok ibaira eta hemen nabik topatzen ete dodan. (Zirik 121). Ik. aurkittu, billau, tope egin.