aurkittu (arkittu), aurkitze (aurkittutze) [aurkitu]. da/du ad. (TE). Encontrar(se), hallar(se); aparecer. Aurkittu nintzan erbestian dirurik ezta. / Aurkittu dot billa nenbillen gizona. / Ez neuke gura haretxen lekuan aurkittutzia. / Gura neuke sasoiz aurkitzia batzarrera. / Senarrari aitzen emon zetsan, izorra aurkitzen zala. (Ibilt 484). / Dukiak kontu guzti hau ikusi ebanian, guztiro alai arkittu zan bere bake onera itxulitta. (Ibilt 484). Ik. agertu, argittu, billau, topau, tope egin.