1 . pentsau, pentsatze [pentsatu]. du ad. (TE). Pensar; opinar; reflexionar, meditar. Zuzen be, zeuk diñozun bezela pentsatzen dot neuk be. / Asmau, barriztau, debekau, kontau, pentsau... / Baiña egixa ez detsula ezkutatzen pentsatzen dozunetik... (Ibilt 481).
/ Amoriozko eta gorrotuzko nahasteko begirakune batekin beitturik bere
zoritxarraren kulpagarri pentsatzen ebanari. (Ibilt 488).
/ Gaizki pentsatze bategaz zaurituta eguan. (Ibilt 482).
/ --Hik zer pentsatzen heban ba? (Zirik 17).
/ Ta, hortik pentsau zeike, irakorle [...]. (Zirik 31).
/ Etxakixat ba! Dana biharrekua zuan. Pentsaik, pieza bat bi aldiz kantau biharra izan juek. (Zirik 85).
/ Herri guztiaren barregarri ipintzia pentsau al dok? (Zirik 28).
Babesleak
