ukatu
1 . ukatu, ukatze ( ukatutze). du
ad. (
TE).
Negar, desmentir. Ezetz esan.
Alperrik hartu eben estu, gauza guztiak ukatu zittuan. / Dana ukatutzia, motxaillen igesigarririk onena. / Ukatziak gizonen artian balio badau be, ez Jaungoikuan aurrian. / Eziñ ukaturik egixa. (Ibilt 466).
Ik. uko.
