zartau
zartau (dartau), zartatze (zartautze) [zartatu]. da/du
ad. (
TE).
Agrietar(se), rajar(se), resquebrajar(se). Zartau da etxe guztia lur-ikariakin. / Garbitzen niharduala zartau dot kristala. / Zementua zartautzia euzkixana izaten da. / Ez da apurtu baiña bai dartau. / Zementuari ez bajako nasaikizuna zatika emoten, dartatzia etortzen jako. / Pieza hau zartauta dago; ekarrizu beste bat. / Dart egin dabelako dartauta dago. Horixe dakar dartatziak. Ik. brintzau, krak egin, bitzau, bringau.
