Bilaketa aurreratua

basarrittar
basarrittar [baserritar].
1 . basarrittar (baserrittar) [baserritar]. iz. (TE). Habitante de un caserío; aldeano,-a, labrador,-a. Baserrittarrena, bizimodu ona osasunerako baiña gogorra. / Hoteleko morroiak, Betiondoren basarrittar tankeria ikusiaz, kuartu kaxkar batera eruan eban. (Zirik 80). Anton. kaletar. Ik. abarkadun, basako, kalekuma, mendi-mutil.
2 . basarrittar (baserrittar) [baserritar]. izond. (TE). Rural, rústico,-a.