mendi. 1 . mendi. iz. (TE). Montaña, monte. Jai-egun gehixenetan mendixan izaten giñan. 2 . mendi. iz. (ETNO). Bosque. "Basua" esan leike, baiña basua mendixa be bada eta...  Monte esanguriaz gaiñera, bosque esanguriakin be badarabigu berba hau. mendi gorri. iz. (TE). Monte pelado. Gorri laga ezkero mendixa, arbola guztiak eratxitta, mendi-gorrixa. mendi-erromerixa. iz. (ETNO). Romería rural, romería de barrio. "Mendixan, auzuetan, ermittetan... basarri giruan egitten dana" (ETNO). Bi izeten zian, soiñojollia eta bera, Gelatxo eta Mendoxa. Horrek mendi-erromerixa guztietan ibiltzen zian; baiña danetan trikitixak, dana sueltua.. mendi-garai. iz. (TE). Alto, cima, cumbre. Mendi-garaixan agiri da Elgeta, Uberatik beittuta. Ik. mendigain. mendi-illara [mendi-ilara]. iz. (TE). Cordillera, cadena montañosa. Pirineuak esaten jakon mendi-illariak muga eitten dau Frantzian eta Espaiñian artian. mendi-mutil. iz. (ETNO). Obrero que trabaja en el bosque. Mendi-mutillak dabiz ha piñarixa garbitzen. Ik. abarkadun, basako, basarrittar, kaletar, kalekuma. mendi-punta. iz. (ETNO). Cima, cumbre, pico. "Ai-ai-ai-ai-ai-í-jí-jí-jíí!": trikitixan egitten da eta mendi-puntan egitten dana!; lehen mendi-puntan be kostunbria zan irrintzixa botatzia!. Ik. gaillur, tontor. mendigain. iz. (TE). Cima, cumbre, alto. Arrate mendigain baten dago, Hego aldera begira. Ik. mendi-garai. mendiko behi. iz. (NA). Ganado de monte. Ik. basoko behi, behi gorri, ganau gorri, larra-behi, mendiko ganau.  Tartian behi, isko eta txahal izan arren, behixa esaten da. mendiko ganau. iz. (ETNO). Ganado de monte[pirenaicas, suizas, asturianas]. Ik. mendiko behi.  Tartian behi, isko eta txahal izan arren, behixak esaten da. mendirik mendi. esap. De monte en monte, a través de los montes. Mendirik mendi ebillen igesika. / Mendirik mendiko letañia. Ik. hegiz hegi.