1 . maillatu, maillatze (maillatutze) [mailatu]. da/du ad. (TE). Abollar(se), magullar(se). Zerbaitti, kolpeka, sakonunia edo antzerakua egin. Golpiaz hondatzia, sagarra arbolatik jausittakuan esate baterako (ETNO).
Ontziterixa guztia maillatuta dauka, hainbeste urteko erabilixagaz. / Jausi eta danian maillatu naiz . / Gauza hori maillatutzia da alperrik galtzia. / Lapikua maillatzia gura eban barrixa erosi zeixen. Ik. maspildu.
Babesleak
