1 . maspildu, maspiltze (maspildutze). 1 . maspildu, maspiltze (maspildutze). du ad. (TE). Aplastar, prensar; estrujar, magullar. Zerbaitt beste zerbaitten kontra estutu edo sakatu, indarra eginda edo golpeka (ETNO). / "Hacer papilla (¿pisar la uva?)" (TE, 550). Maillukiakin huts einda hatza maspildu eban. / Mahatsak, maspildutzia bihar izaten dau ardaua eitteko. / Hatxak aindu zittuen mendixan behera, gurarik etsaiak maspiltzia. / Ardatz-nagusixari takatekorik emon barik, bestela harixori maspilduko jakok. / Hónek piezok estanpadoran pixkat maspildu biharra jaukagu. / Pieza delikau askori berunakin oratu bihar izaten jakok maspildu ez deiñ. / Harrixak hartu nindduan azpixan eta atzamarra maspildu ein jatan. Ik. maillatu. 2 . maspildu, maspiltze. da ad. (ETNO). Magullarse, estrujarse, aplastarse. Golpe barik generua hondatzia, azpixan hartuta edo larregi estututa. Hori pasatzen jakue esate baterako fruteri, tomatieri, kalabaziari... Gaiñian beste kaja bat ipiñi eta tomate gehixenak maspildu ein dira.