1 . maspildu, maspiltze (maspildutze). du ad. (TE). Aplastar, prensar; estrujar, magullar. Zerbaitt beste zerbaitten kontra estutu edo sakatu, indarra eginda edo golpeka (ETNO). / "Hacer papilla (¿pisar la uva?)" (TE, 550).
Maillukiakin huts einda hatza maspildu eban. / Mahatsak, maspildutzia bihar izaten dau ardaua eitteko. / Hatxak aindu zittuen mendixan behera, gurarik etsaiak maspiltzia. / Ardatz-nagusixari takatekorik emon barik, bestela harixori maspilduko jakok. / Hónek piezok estanpadoran pixkat maspildu biharra jaukagu. / Pieza delikau askori berunakin oratu bihar izaten jakok maspildu ez deiñ. / Harrixak hartu nindduan azpixan eta atzamarra maspildu ein jatan. Ik. maillatu.
Babesleak
