musturtu
musturtu, musturtze [muturtu]. da/du
ad. (
TE).
Enfadar(se), incomodar(se); ponerse de morros, torcer el morro. Hasarratu; musturrak ipini. Ez dakit zergaittik, emaztia musturtu jata. / Hillabetera jakin neban zergaittik zan andrian musturtzia. Ik. hasarratu, musturrak.
