hasarratu (hasarretu), hasarratze (hasarratutze) [haserretu]. da/du ad. (TE). Enfadarse, enojarse; enfadar, hacer enfadar, producir enfado. Zenbat bidar ez detsen hasarratu eraitxen umiak gurasueri! / Haren hasarratutzia txantxetakua izan zan. / Ezertara be ez dot gura haregaz hasarratzia. Ik. musturtu.