mustur (mutur) [mutur]. 1 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (TE). Hocico, morro. Animalixa batzuen buruko zati urtena, ahua eta surra daukazena. 2 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (TE). Morro. Personian ezpan-aldia. Musturrez aurrera jausi eta golpe latza hartu neban.  Musturra okertu, musturrak apurtu biharrian ibili, musturrez aurrera jausi... 3 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (TE). Morro, punta. Etzinda, zadarixan muturretik ziharduan eran ahala. 4 . mustur (mutur) [mutur]. iz. (NA). Punta; lugar lejano, lugar remoto. Denpora-bakua ez deilla etorri behintzat! Bai! zazpikixak be bizten dia baiña, basarri muturrian....  Mendi-muturra, basarri muturrian... musturra sartu (muturra sartu). du ad. (TE). Entrometerse, inmiscuirse, meter el morro. Batetik ez bazan bestetik, musturra sartu gura eban. / Gauza guztietan musturra sartu biharreko gizona zan. / Han inguruan zan itziartarrak zerbait entzun eban da sartu eban bere muturra. (Zirik 22). musturrak (muturrak) [muturrak]. iz. Morros cocinados; de morros. Jateko prestatzen diranak: "En la carnicería belfo de ganado, del que las nuestras hacen un plato suculento" (TE, 565). / Baitta arpegi txarra edo hasarria be, bikote edo famelixakuena batez be.  Aitzen emon deste andriak musturrak daukazela kanpotik naizelako, eta piparrak daroiadaz, honekin hobiak izaten dirala eta. / Gozuak dira musturrak ondo prestau ezkero. Ik. musturraldi, musturtu.  Pluralian erabiltzen da: musturrak prestau; musturrak euki, musturrekin egon...