2 . urtu, urtze ( urtutze). du ad. (TE). Fundir. Metalak likido bihurtu, galdatu (ETNO).
Urtu zittuen eraztun eta urrezko pitxia guztiak, ordiazko Jainko baten idurixa eitteko. / Burdiñia urtziak berotasun haundixa eskatzen dau. / Sutegixan daguan burduntzalixan beruna ipiñik urtzen, baiña kontuz inguruan urik badagok; txarra dok urtutako berunetara ur tantan bat juatia. / Aurrera-ko labak urtzen ez dabenik ez dagok. / Urtutako burdiñiari "burdiña-saldia" deitzen jako. Ik. galdatu.
Babesleak
