tinko. iz. (ETNO). Estaca, palo. Erromarak, itxitturak eta antzerakuak eusten dittuan egur zatixak; baitta ortuan landareri (tomatia, babak...) zuzen hazi deittian aldamenian ipintzen jakuezenak be (ETNO). Gero tinkuak sartu bihar douz tomatiei eusteko. Ik. hesola.