ezagun (ezaun). izond. (TE). Conocido,-a; famoso,-a, ilustre; sabido,-a, evidente. Ezagutzen dan pertsonia edo gauzia; jende askok ezagutzen dabena. Alkate jauna nere ezaguna zan. / Zure lagun hori, gizon ezaguna. / Arpegi ezauneko bat. (Zirik 10). / Sartu orduko tope ein eban beste eibartar bikin eta antziñako ezaunak ziranez [...] (Zirik 21). Anton. ezezagun. ezagun izan (ezaun izan). da/du ad. (AS). Ser evidente, estar claro, saltar a la vista; verse, notarse, distinguirse. Berbetan ezagun dau harek nungua dan. / Ezagun da gaztia zarala. / Ezagun dau arpegixan zeiñen alabia dan. / Ezagun zan Maite Ameriketara bueltatuko zala, bere gurasuengana. / Bai zera! Ezaun dok nere andria eztozuena ezautzen. (Zirik 121).