hezibako [hezigabeko]. izlag. (ETNO). Salvaje, Indómito,-a, bravío, -a. Basotik jatxittako mutiko motz harek hezibako bihorra zirudixan. / Neskamian bularretan ebala esku bata eta bestia ezkutuan, hezibako aiskide barri bi balitzaz letz. (Ibilt 471). Ik. hezigabe.