kalder (kaldar). izond. (EEE). Ruin, egoista; avaro,-a, tacaño,-a. Zekenan zekenez berekoia danandako erabiltzen dabe Eibarko zaharrak (JSM). Kedarra be ez leuke emongo kalder horrek. / Denporatxua zeroian aurrera ta etxeko-andriak, hain kalderra ez izan arren, leun-leun luzetu zetsan. (Zirik 142).  Azkuek: kaldar (B-eib): persona ruin, innoble. (AZ, 462).