ezetz. 1 . ezetz. adlag. (TE). Que no. Bere bihotzeko emazte gurako neskatilliak, garbi-garbi esan detsa ezetz. / Ezetz!, ez datorrela! Anton. baietz.  Normalian ziharkako estiluan erabiltzen da, baiña batzuetan zuzeneko estiluan funziño reiteratibua be badaka, TEk diñuan letz (TE, 368). 2 . ezetz. iz. (TE). Negativa, no. "Forma nominal del adv. de negación ez" (TE, 368). Ezkongei zala, Antoni ederrak ezetza emon zestan. / Errekaua eittiak eta ezetza hartziak ez najok bildurtzen. (Zirik 126). / Gura ez baleu lezko ezetz batzun ondoren, esan zetsan ziraunki: [...]. (Ibilt 478). Anton. baietz. Ik. ezezko. 3 . ezetz. interj. (ETNO). A que no. Jokuetako berbia da, posturetakua. Anton. baietz.  Boletan, bat /bi /hiru ezetz! esaten da; probetan, esaterako, berrogei ezetz!, bost eta laren ezetz!, ondu ezetz! eta antzerakuak esaten dira. ezetzian [ezetzean]. esap. (TE). En que no, creyendo que no. Hor behin betiko esanda: ezetzian nago nahiz da hill! Anton. baietzian.  Egon, geldittu, euki... aditzekin. Entonaziñua: ézetzian.