biharreko (biharrezko) [beharre(z)ko]. izlag. (TE). Necesario,-a; obligatorio,-a, imprescindible, que ha de, que tiene que. Ogixa, biharrekua; eta baitta liburuak be. / Donostiara eruan dabe gaixua, biharrekua zan ba eregittia. / Barrerik eitten ez daben gizonak, zaindu biharrekuak. / Biharrezko neurrixan bere bekatua ordaintzeko. (Ibilt 481).  Biharrezkotasuna indartuz bihar-biarre(z)kua be erabili leike. bihar-biharreko [behar-beharreko]. izlag. (TE). De necesidad, inevitable. Halabiharrekua, erremedixo bakua. Bihar-biharrekua dogu danok hiltzia. / Bihar-biharrekua denboriak guenik ez eukitzia. Ik. halabihar.  Berbiau, gaur egunian behintzat, gitxi erabiltzen da zentzu honetan.