1 . busti, bustitze. 1 . busti, bustitze. da/du ad. (TE). Mojar(se). Soiñekugei hau hobeko dozu bustitzia josi baiño lehen. / Busti ein naiz biharretik etxera natorrela. / Ez da ona oiñetakuak bustitzia. / Besarkatzen eban senarra negar-malkoz arpegixa bustitzen zetsala. (Ibilt 485). 2 . busti, bustitze. du ad. (JME). Sobornar con dinero, huntar. —Baiña jueza pixkat busti ezkero be ez? —Ja! Bergarako jueza diruakin azpijanian irabazi?. Ik. untau.