hasarre. 1 . hasarre [haserre]. iz. (TE). Enfado, enojo; furia, ira, cólera. Urte askoko hasarria euki dabe anai bixak. 2 . hasarre [haserre]. iz. (TE). Cuestiones, diferencias, pleitos. Gizaldi honetan izan dittugun hasarriak, esan be ezindakuak.  Badirudi pluralian erabilitta generikuagua dala eta demanda klase asko esan gura dabela. 3 . hasarre [haserre]. izond. (TE). Enfadado,-a; enojado,-a. Ahaztu giñan zain genduan gizonagaz, eta oso hasarria topau genduan agertu giñanian. 4 . hasarre [haserre]. adlag. (TE). Con disgusto, con enfado. Hasarre bizi dira hain maitte zirala esaten ebenak ezkondu aurretik. / Hasarre dot beti aitta, zu lagun zaitturalako. / Euren artian Anakabe, arpegixa kolore barik eta amorruaaz dardaraka / Gallegu hori konturatu zan Artadi jauna zerbaitx hasarre edo zala ta. (Zirik 117). / Gure Erromaldokin be hamaika haserre eindakua nintzonan parrandalaria zalako. (Zirik 27).  Arpegixa kolore barik dio San Martinek, hasarre egoera adierazteko (JME). hasarre egin [haserre egin]. dio ad. (TE). Reñir, reprender. Gizonak hasarre ein desta Loterixan jokatu doralako, esanaz andriak ez dabela dirurik bota bihar. / Hasarre eitxen zetsan askotan, esanaz etxekoandriari, ezagutu eban neskame nagixena hau zala. (Ibilt 470).