babalora. 1 . babalora [baba-lore]. iz. (TE). Flor de haba; término que se utiliza para ponderar la belleza. Baba-landarian loria (Vicia faba-na)./ "Se dice de las papilionáceas" (TE, 208). Babaloria lezkotxe neskato ederra dator zure alabia. / Babaloria ospelak osatzeko. (Ibilt 203). 2 . babalora [babalore]. izond. (EEE). Soso,-a, simplón,-ona; ingenuo,-a, inocente. Gogoz epela danari edo motela danari esaten jako Eibarren (SM ezten). / Ganora gitxikua (EEE). Hemen ez juagu bihar hire moduko babalorarik. Gaurtik aurrera despatxauta hago. (Ezten 26). / Ez hari izan babaloria eta eiñ eik biharra bihar dan moduan!