auzo. 1 . auzo. iz. (TE). Barrio, barriada; vecindad. Agiña balleko auzua, oiñezko alkate jaunagaz, San Migel egunian batzen dira elixa aurrian. / Horrek kanpotarrak dira, baiña gure auzuan bizi dira aspaldittik. / Eibarko ezkertarrak eztira (ez dira) izango auzuetan pentsatzen eben aiñako gorrixak. (Zirik 124). / Konturatu zan, auzoko andra barriketalari bat zala leihotik eureri begira. (Ibilt 471). / Ez da auzuetako Prinzipe jasuenak be, ezingo leukiala kerizatu. (Ibilt 477).  Auzua, hurrian da auzua, eta barrixua da dana. Bai!, guk barrixua ohittu izen dou, baiña auzua be zertzen da (NA). 2 . auzo. iz. (ETNO). Vecino; prójimo; ajeno; otro. Aldamenekua, auzokua, inguruko basarri edo etxekua; baitta beran etxia be (ETNO). Auzua etxera etorri ezkeriok, norberak ezin alde ein etxetik. / Auzuan egon gara afaittan. / Auzuak konturatu dittuk ezkontzeko asmotan habillela. / Nola ohitturia zan auzo ta senidieri txerrikia erregalatzia. (Zirik 59). Ik. alboko, auzoko, inguruko, aldameneko, aldeko, auzokourren. auzo-alkate. iz. (ETNO). Alcalde pedáneo. Auzuetako alkatia, basarrittarren arteko alkatia. Ik. basarrixetako alkate. auzo-bide. iz. (TE). Camino vecinal. Auzo-bidietako bere taria eittera juan da gaur gure gizona. auzo-herri. iz. (TE). Pueblo vecino; pueblo próximo. Zuena (herrixa) guk auzo-herrixa. auzuak bildurtu. esap. (AN). Atemorizar a los vecinos. Saskar haundi bat zan behin, bonbia eukana, eta auzuak bildurtzen, gaizto aritzen zana. (Ibilt, 369). auzuen barregarri izan. esap. (EEE). Quedar en ridículo ante los vecinos. Ridikulua egin. Hi, hurrenguan andriakin laztanka habillenian bentana ondotik erretirau heike, auzuen barregarri geratzia nahi ezpok (ez badok) behintzat. (Zirik 79).