abittu (abitxu) [abitu]. iz. (OEH). Hábito. Senarrak abittua itxultzerakuan eskerrak emonaz fraille santuari, esan zetsan [...]. (Ibilt, 465). / Ta han euan Frantzizkotar praillien abitxuakin kaja baltz baten barruan. (Zirik 12). abittua jantzi. esap. (TE). Tomar/vestir el hábito. Asisko gizajuan abittua jantzi eban, estuasun hartatik urten ebanian.