maittatu, maittatze (maittatutze) [maitatu]. 1 . maittatu, maittatze (maittatutze) [maitatu]. du ad. (TE). Amar, querer. Urriñian gehixago maittatutzen da norberan lurra. / Bata gaztia eta bestia ederra, ez zan mira izatekua alkar maittatutzia. / Jaungoikuan hurrengo, alkar maittatzia, hor Lege Zahar guztia. Ik. maitte izan, mandamentu. 2 . maittatu (maitxatu, maittetu, maitxetu), maittatze (maittatutze) [maitatu]. du ad. (NA). Aceptar como propia cría. "Maittetu" izeten da beste batena zertutakuan. Berana, txahala beria bada, "maitte dau" ero "ez dau maitte"; eta gero igual bata dala ero beste dala ero, beria akabau eta beste bat ekartzen bada, gero ba lehelengotan igual ez, eta gero pixkat hasten danian lagatzen eta, "ba maittetu dau" esaten da.  Animalixekin erabiltzen da, besten umiak ontzat hartzia, noberana lez.