baiño. 1 . baiño [baino]. junt. (TE). Más que. Bata baiño bestia okerraguak. / Zuen aitta, Job baiño eruan haundixagokua. / Bata zan ezpala baiño argalagua; bestiak, barriz, Gorbeian itxurako ipurmamiñak eukazen.  Desbardintasunezko konparaziñuetan erabiltzen da, konparautako zati bixak lotzeko. 2 . baiño [baino]. junt. (TE). Sino. Hau ez da urdiña, berdia baiño. Ik. baizik, ezpada, ezpada ze.  Esangura adbersatibua dauka. 3 . baiño [baiño]. junt. (TE). Sino, tan sólo, solamente, más que. Ez genduan bihar oiñ horixe baiño. / Neu baiño besterik ez da agertu batzarrera.  Ezezko testuinguruetan. askok nahi baiño hobeto. esap. (JME). Mejor de lo que muchos quisieran. Zer moduz bizi haiz? galderiari ohiko erantzuna garai batian. Ondo bizi haiz, ala? -Askok nahi baiño hobeto. Iñok iñondako etxaukak (ez jaukak) desio onik, eta horregaittik nahi juek ni ezkontzia. (Zirik 125). baiño lehen. 1 . baiño lehen. esap. Antes de. Urten baiño lehen.  Aurretik aditza dabela. 2 . baiño lehen. interj. (TE). ¡Digo primero!, ¡primer!. "Se dice en juegos y competencias para apuntarse primero" (TE, 216). ¡Baiño lehen, txandarako!