erreixau, erraixatze [arraiatu]. 1 . erreixau, erreixatze [arraiatu]. du ad. (TE). Estriar/rayar cañones. Kañoi barruan erreixak egittia, baliak bihar dan moduan jirau deixan (ETNO). / "Estriar los cañones en su interior, para la rotación de la bala" (TE, 333). Armerixako berbia da. Txantoianian, kañoi erreixatzen biharra eitten dau. / Kañoi erreixatzia, makiña aukerako baten eitten da. 2 . erreixau, erreixatze [arraiatu]. du ad. (TE). Rayar, marcar. Oiñetakotzat darabizuzen perrogaz, erreixau dozu etxe guztia.