estuasun. 1 . estuasun (esturasun) [estutasun]. iz. (TE). Angostura; estrechez; estrechamiento. Aurreratxuago, ibaixa estuasun baten sartzen da. / Osasuna, maitetasuna, laguntasuna, estuasuna. 2 . estuasun (esturasun) [estutasun]. iz. (TE). Apuro, angustia, aprieto. Urte askoko eten bako estuasun bat izan zan ha gauzia aurrera ataratzia.. / "Matakorroia" esaten da; ganauak eitten dabenian "matakorroia" be esaten da. Ganauak esturasunian eitten dabena "matakorroia" esaten jako hamen. "Makakorrua", "matakorroia" ero.... / Estuasun makala pasa ei dozue. (Zirik 34). / Harrittuta bezin hasarre haren ausartasunakin, Zaldunak esan zetsan, estuasunetik urtetzeko asmuan: (Ibilt 477). Ik. atsekabe, nahigabe.