taka-taka. 1 . taka-taka. adlag. (TE). Andando, caminando. Ibiltzia, oiñez juatia. "Onomatopeya que define el andar; también el ruido producido por el caminar" (ETNO). "En lenguaje infantil andar sobre sus pies" (TE, 668). Taka-taka etorri zaittez amatxogana!. / Autua garajian dakat. Taka-taka juan biharko gara biharrera. / -Zelan juan zarie Arratera?, autuan, ezta? -Bai zera! "Taka-taka" juan gaittuk. / Gu!, hartu paiñelua eta, taka-taka erakusten... Oiñ! hori ez dago ondo, e? / Umiak ikesi dau taka-taka. Ik. tapa-tapa, tiki-taka, triki-traka.  Umiekin gehixenbat, baiña nagusixen berbetan be erabiltzen da. 2 . taka-taka. onomat. (NA). Ris-ras, tic-tac, ras-ras [onomatopeya]. Ganauak euren numerua dake, geure moruan: sartzen dabe ordenadorian "taka-taka-taka!" hori numeruori eta gla!: -"Bai! hauxe da!". / Egurrezko koillaran, kanpuan, Alluitz, medalla batetik -mendiko medallak emoten deskuez ba finalisteri?- halako batetik etarata, taka-taka, edarto e?, kutxillo puntiakin einda.