findu, fintze (findutze). 1 . findu, fintze ( findutze). da/du ad. (TE). Afinar(se), refinar(se); volverse fino,-a. Fin edo finago bihurtu. Ezkondu danetik findu ein da oso, etxekalte zan ha. / Zerbitzaille egon zan haundiki batzuen etxian, findutzia gurarik. / Basoko harek bihar eban apur bat fintzia. 2 . findu, fintze ( findutze). du ad. (TE). Rematar, suavizar, alisar, pulir. Laztasuna edo zorroztasuna kendu; leundu. Pieza horrek, ertzak findu biharrian dittu.