garau. 1 . garau. iz. (TE). Grano, semilla. Garaua sapaixan gordetzen danetik, ez da garautegirik gure aldietan. Ik. ale. 2 . garau. iz. (ETNO). Material para cubrir defectos; relleno. Galda-burdiñazko piezen haixe-zuluak eta akatsak betetzeko erabiltzen dan gaixa. Haixe-zulua jaukak eta sartixok garau bat. 3 . garau. izond. (TE). Algo grande/exagerado/inesperado. Friztixa garauak bildurtu ninduan, benetan izugarrixa zalako. / "Garau, Bizkai aldean grano bezela erabiltzen da eta Eibar ta inguruetan grande edo tremendo bezela" (Zirik 72n). garau-sartzaille. iz. (ETNO). Persona que rellena o tapa los poros o irregularidades del fundido, desporador. Fundiduari haixe-zuluak eta akatsak betetzeko zeregiña daukan bihargiña. Garau-sartzailliak jornal gitxi irabazten juek. / Basarritarrak [...] esan zetsan garausartzallia zala (desporador). (Zirik 72). garau-sartze. iz. (ETNO). Tapado/cubrido de defectos. Galda-burdiñazko piezen haixe-zulo eta akatsak betetzia leundu aurretik. Garau-sartzia ez da bihar gatxa. garauak sartu. du ad. (TE). Tapar/cubrir poros. "Operación sobre las piezas fundidas, para cubrir sus defectos en las superficies a pulir" (TE, 387). Benanzio txikixak, garauak sartzen eitten eban "Trokola"nian.