ittomen. 1 . ittomen (itxomen) [itomen]. iz. (TE). Hinchante, risible. "Se dice significando ser la risa (una persona o una cosa)" (TE, 445). Lagun artian, ittomena da ha gizona. 2 . ittomen (itxomen) [itomen]. iz. (TE). Ahogo, sofoco; asfixia; angustia, agobio. Bero haundixa egitten dabenian, edo jentez betetako leku baten, edo leku txiki eta estu baten sentidu leikiana. Etsipena, aurrerapena, ittomena.... / Hau da ittomena! / Horrek tokixorrek ittomena emoten dau.